Pfoe, (neem het niet te zwaar)

Pfoe.

Op het moment dat ik zeg dat ik het hier naar mijn zin heb, lijkt er van alles fout te gaan. Ik ga nu alles uitschrijven van de afgelopen 24 uur, omdat ik het van me af moet schrijven. Of je zin hebt om een dramatisch verhaal te lezen is aan jou;) Ik wil me dan ook totaal niet aanstellen of zielig zijn. Het valt op zich allemaal best mee, het is niet zo heftig en bovendien schijnt de zon. Een dagje actief en wat rust kan ook wel eens goed zijn, en dat alles eens niet mee zit, denk ik.

Nog voordat ik schreef dat ik het hier zo naar mijn zin heb, begon de pech eigenlijk al. Ik zat met een vriendin in een café en daarna gingen we uit eten. Ik kwam er achter dat ik geen contant geld meer had en op die plek niet kon pinnen. Vervolgens ging ik naar vrienden met de fiets. Ik huurde een fiets, maar toen ik hem wilde plaatsen op de bestemming, nam de automaat hem niet correct in. Er hoort namelijk een lichtje te gaan branden, maar dat deed het niet. Echter kon ik ook mijn fiets niet terugnemen. Wat dus betekende dat ik eindeloos moet betalen, totdat ze doorhebben dat er een fout in het systeem zit, en mijn fiets wél is opgeborgen. Na veel tijd hier aan kwijt te zijn om te proberen of het lampje toch zou branden, ben ik maar weggelopen naar het huis van de vrienden. Maar wist enkel het huisnummer en niet haar deurnummer. Waardoor ik elke deur langsliep en interpreteerde of het haar deur zou kunnen zijn, dit deed ik met behulp van kijken naar opplaksels, de deurmat en ook luisteren of het gepraat als haar kon klinken. Na een paar keer op een deur geklopt te hebben werd er open gedaan, en ja ik had de goede deur gekozen! Dat was dan weer geluk. Want ik heb geen tegoed meer op mijn telefoon waardoor ik zowel de fietsenmaatschappij niet kon bellen als ook de vrienden niet om te vragen waar het was. Eenmaal bij de vrienden, kon ik bellen naar de fietsenmaatschappij. Zij zeiden dat ze ernaar zouden kijken en dat ik morgen weer een fiets kan gebruiken. Waar ik wel van baalde want die avond wilde ik nog naar huis toe. De avond was gezellig, we kletsten veel en het werd al snel laat. We besloten niet meer uit te gaan maar gewoon daar thuis te chillen. Uiteindelijk zei de vriendin dat ik daar mocht blijven slapen, omdat ik anders niet thuis kon komen. We sliepen na 4en en de volgende ochtend was ik al vroeg wakker. Na een douche en ontbijt, vertrok ik naar huis zodat ik mijn spullen daarheen kon brengen, me kon omkleden en goede spullen pakken want we zouden met een aantal vrienden van alles ondernemen vandaag. Maar toen ik wilde vertrekken, een fiets wilde huren, zei de machine dat ik nog steeds een fiets in gebruik had (het probleem is dus nog niet opgelost). Wat betekent dat ik moest gaan lopen. Na een half uur bedacht ik me dat ik een nieuwe pas heb waarmee ik wellicht ook een fiets zou kunnen huren. Ik probeerde het, registreerde de kaart, maar toen ik de pincode in moest voeren, klopte de pincode niet. Ik had de code die dag voor het eerst gezien en blijkbaar verkeerd onthouden. Wat betekend dat ik dus geen fiets kon huren, ik geen geld had, dus ook niet met de metro kon gaan, geen beltegoed kon kopen en dus de hele weg moest lopen. Ik liep ruim anderhalf uur, om bij de plek aan te komen waar ik met vrienden af had gesproken. Ik kon door de lange wandeltocht niet meer langs huis en besloot dus eerst de vrienden te treffen. Mijn voeten en rug deden inmiddels al pijn. Want de laptop en sinaasappel (die ik de dag ervoor gekocht had) zaten in mijn tas. Vervolgens kon ik de vrienden niet vinden, we hadden dan ook afgesproken op een super grote markt waar je mensen onmogelijk kunt vinden. Ik kon ze niet bellen, ik was dan ook een half uur te laat. Na een uur over de markt te zoeken, had ik ergens internet bereik en stuurde een facebook berichtje naar een van de vriendinnen. Die even later beantwoorde dat ze me al gebeld had (wat ik niet gehoord had) en dat ze na het bellen al weg waren gegaan. Wat betekend dat ik voor niks rond heb lopen struinen, omdat ze al weg waren voor ik arriveerde. Vervolgens besloot ik maar naar huis te lopen, veel anders kon ik niet, zonder geld, mijn batterij van mijn telefoon was ook al bijna leeg. De tocht naar huis duurde nog eens een uur. Om drie uur kwam ik aan, en mijn tocht was begonnen om 11.20. Ik was moe en kapot. Ik baalde ontzettend. Waarom dit alles? Ik heb dus helemaal niks van alle leuke plannen gedaan, heb geen vrienden gezien. En ik betaal nog steeds voor die fiets ben ik bang, al hadden ze toen aan de telefoon gezegd dat dat niet het geval zou zijn..

Ondanks alle pech, schijnt de zon nog steeds. Heb ik het nog steeds naar mijn zin. Ben ik moe, maar ook alleen thuis, wat rust geeft. Kan ik daardoor het internet gebruiken, ik heb een mail gestuurd, op mijn beste Duits.., naar de fietsverhuurder en hoop dat het dan opgelost wordt, en dat ze mijn geld terugstorten, gezien ik ze niks verschuldigd ben. Net heb ik was in de wasmachine gestopt, ben ik lekker aan het eten en zit in huiskleding. Ik ga zo even beltegoed kopen en hopelijk komt alles dan weer goed. Ik moet ook zeggen dat ik hier veel geluk steeds heb gehad en dus dat wanneer dingen zo tegen zitten ik ook tegen mezelf zeg dat ik het niet te erg op moet nemen. Het valt best mee Nienke.

Ik ben en blijf positief. Wat heb ik hiervan geleerd? Je ziet wat je wél hebt, hoe dingen normaal lopen, je relativeert en vergelijkt met anderen mensen, zo slecht heb ik het niet. Ik heb frisse lucht en beweging gehad, de zon gezien en een dagje voor mezelf. Ik ben de was gaan doen, heb beltegoed, contantgeld in mijn portemonnee gedaan en heb de pincode opgeschreven. Geld is belangrijk om bij je te hebben, maar toch ook niet noodzakelijk. Ook zonder geld kun je ergens komen.