Update uit Wenen; kou, eten, colleges, wennen
Zo, daar zit ik weer. Ik had met mezelf afgesproken om vandaag weer iets van me te laten horen.
De afgelopen tijd heb ik niet veel geschreven, omdat ik niet zo goed wist wat, of eigenlijk, ik ben er niet voor gaan zitten. Dat komt omdat mijn dagen vergelijkbaar zijn in globale zin en mij niet meer nieuwe dingen echt opvallen. Zo fiets ik nog steeds iedere dag, ja zelf vandaag door de vrieskou en strenge wind met sneeuw. Vandaag is de sneeuw weer begonnen, de hele dag 'miezert' het sneeuw, en door de wind lijkt de sneeuw horizontaal te vliegen. Maar aan voldoende beweging kom ik dus wel.
Ik had met mezelf afgesproken, sinds mijn komst, om geen oordopjes meer te gebruiken bij het slapen. Ik wil wennen aan lawaai, zodat ik mezelf train om overal te kunnen slapen. Ik heb het gevoel dat het al deels lukt, al word ik nog wel regelmatig gewekt door mijn huisgenoot die al om zeven uur opstaat/douchet etc.
Ik ga niet meer zo vaak uit eten, maar kook veel met vrienden. Een vriendin heeft laatst voor mij gekookt, zonder dat ze het wist had ze mijn lievelingseten gekookt! Aardappels met spinazie en draadjesvlees! Hmm, wat was dat heerlijk! Dat was toen mijn lunch. Ik eet soms warm 's middags en soms 's avonds, maar net hoe het uitkomt. Dat heb ik altijd, als ik in een nieuwe omgeving ben kan ik andere gewoontes creeeren. Zo kan ik op vakantie prima laat avondeten, maar lukt dat in Nederland niet. Ik eet hier dus gevarieerd, ik varieer in allerlei soort gerechten. Ik kook wel vaker met een vriendin, en tot nu toe liep het nooit goed. De eerste keer maakten we pompoensoep, ten eerste had ik geen staafmixer en ten tweede smaakte de pompoen meer naar oranje meloen. Het was niet erg lekker om te eten. De tweede keer maakten we lasagna, maar werkte te oven niet. Waardoor we de lasagnabladen er tussenuit moesten vissen en koken. Om vervolgens alles in een pan te doen en er een soort roerpotje van te maken. Dat was op zich niet zo erg, maar ik miste de kruiden sterk. Overdag wisselt het erg wat ik eet. Zo heb ik van een Nederlandse vriendin geleerd om niet elke dag brood te eten, soms eet ik dan noten of muesli verder varieer ik in groenten, fruit en ja ook ongezonde dingen. Van alcohol ben ik niet zo’n liefhebber, en daarmee val ik wel uit de toon bij zo’n party-internationaal gezelschap. Maar dat vind ik niet per se erg, want ik kies er zelf voor om niet te drinken. Anderen moeten er vooral aan wennen dat niet iedereen drinkt. Niet dat iedereen hier een zuipschuit is hoor.
Ik doe hier elke dag zoveel, dat ik ook aan veel dingen niet toe kom, zoals lezen, schrijven en aan thuis denken. Ik spreek veel met mensen af, heb veel les en ben ’s avonds vaak in een bar. Het fijne is dat die vaak al tussen 8 en 10 open zijn, waardoor je ook kunt proberen op tijd in bed te liggen. Want elke dag laat maken, dat trek ik niet. Wel valt het me steeds weer tegen dat de reistijd zo lang is, meestal is het een half uur tot uur fietsen om thuis te komen.
Wenen vind ik nog steeds een grote stad, hoewel ik steeds meer straatnamen ken en de weg weet, voelt het nog niet als een thuis. Het is een onpersoonlijke en niet per se gezellige stad. Ik verkies Utrecht sowieso, daar is het gezellig, heeft grachten en alles is in de buurt. Hier zijn overal zoveel auto’s dat je altijd uitlaatgassen ruikt. En als je dan ergens naar binnen gaat, kan je alsnog niet adem halen omdat daar overal gerookt wordt. Elke dag ruik ik naar sigaretten, hoewel ik niet rook. Elke dag mijn haar en kleding wassen heeft geen zin.
De Duitse colleges zijn wat lastig te volgen, de Engelse worden helder gegeven met powerpoints en interactie. De Duitse worden echter saai, monotoon en zonder powerpoints gegeven, waardoor ik er maar weinig van meekrijg. Op de universiteit ken ik mijn weg al, ik weet waar ik colleges heb en waar de computers zijn. Ik maak nog steeds gebruik van het internet van de universiteit, gezien ik het thuis niet heb. Ik heb dan ook elke dag les en daarnaast ben ik niet graag op mijn kamer, dus zo erg vind ik het niet. Het maakt alleen het skypen wel lastig.
Het communiceren met mensen gaat erg goed, ik ken leuke mensen en mijn Duits en Engels beheersing zijn goed. Ik leer nog steeds nieuwe mensen kennen en begin een aantal goede contacten te hebben. Ik heb leuke gesprekken en houd daarnaast ook Nederlands op peil, door met mijn Nederlandse vrienden te schrijven of met een Nederlandse vriendin hier te praten.
Wel zijn de Wenenaren nog steeds bot/nors/gesloten, velen zijn niet zo behulpzaam, je moet vooral niet te veel vragen of dingen niet snappen. Het is belangrijk dat je hun begrijpt en dat je weet hoe alles moet. Ook hebben ze veel beleefdheidsregels, zoals niet fietsen op het fietspad. Waar ik al aan gewend raak, ik fiets eigenlijk altijd op de autobaan of fietspad als deze er is. Op de trambaan heb ik een paar keer gefietst wanneer de andere ontbraken, maar dat probeer ik toch wel te vermijden want echt gemakkelijk is dat niet.
Mijn vrienden uit Nederland zou ik graag meer spreken en vooral zien, helaas zitten veel mensen echter krap bij kas of tijd. Zolang je maar weet dat vrienden en familie altijd welkom zijn om langs te komen!
Gereisd heb ik nog niet, maar binnenkort ga ik waarschijnlijk wel naar Bratislava en wellicht nog andere steden.
Ik begin deels aan Wenen te wennen, deels pas ik me aan en deels accepteer ik maar gewoon. Er blijven dingen die ik minder vind, zoals het ontbreken van een gezellige kern en het constant in andermans rook zitten. Maar in de Zomer zal het beter worden, gezien dan veel mensen buiten zijn, wat gezelligheid creeert en ik dan ook niet meer veel binnen in de rook hoef te zitten. Maar lekker langs de Donau of in een park, met vrienden picknicken.
Zo dat was weer even een update, hij is toch langer geworden dan ik had verwacht. Fijne dag en geniet van de sneeuw.
De afgelopen tijd heb ik niet veel geschreven, omdat ik niet zo goed wist wat, of eigenlijk, ik ben er niet voor gaan zitten. Dat komt omdat mijn dagen vergelijkbaar zijn in globale zin en mij niet meer nieuwe dingen echt opvallen. Zo fiets ik nog steeds iedere dag, ja zelf vandaag door de vrieskou en strenge wind met sneeuw. Vandaag is de sneeuw weer begonnen, de hele dag 'miezert' het sneeuw, en door de wind lijkt de sneeuw horizontaal te vliegen. Maar aan voldoende beweging kom ik dus wel.
Ik had met mezelf afgesproken, sinds mijn komst, om geen oordopjes meer te gebruiken bij het slapen. Ik wil wennen aan lawaai, zodat ik mezelf train om overal te kunnen slapen. Ik heb het gevoel dat het al deels lukt, al word ik nog wel regelmatig gewekt door mijn huisgenoot die al om zeven uur opstaat/douchet etc.
Ik ga niet meer zo vaak uit eten, maar kook veel met vrienden. Een vriendin heeft laatst voor mij gekookt, zonder dat ze het wist had ze mijn lievelingseten gekookt! Aardappels met spinazie en draadjesvlees! Hmm, wat was dat heerlijk! Dat was toen mijn lunch. Ik eet soms warm 's middags en soms 's avonds, maar net hoe het uitkomt. Dat heb ik altijd, als ik in een nieuwe omgeving ben kan ik andere gewoontes creeeren. Zo kan ik op vakantie prima laat avondeten, maar lukt dat in Nederland niet. Ik eet hier dus gevarieerd, ik varieer in allerlei soort gerechten. Ik kook wel vaker met een vriendin, en tot nu toe liep het nooit goed. De eerste keer maakten we pompoensoep, ten eerste had ik geen staafmixer en ten tweede smaakte de pompoen meer naar oranje meloen. Het was niet erg lekker om te eten. De tweede keer maakten we lasagna, maar werkte te oven niet. Waardoor we de lasagnabladen er tussenuit moesten vissen en koken. Om vervolgens alles in een pan te doen en er een soort roerpotje van te maken. Dat was op zich niet zo erg, maar ik miste de kruiden sterk. Overdag wisselt het erg wat ik eet. Zo heb ik van een Nederlandse vriendin geleerd om niet elke dag brood te eten, soms eet ik dan noten of muesli verder varieer ik in groenten, fruit en ja ook ongezonde dingen. Van alcohol ben ik niet zo’n liefhebber, en daarmee val ik wel uit de toon bij zo’n party-internationaal gezelschap. Maar dat vind ik niet per se erg, want ik kies er zelf voor om niet te drinken. Anderen moeten er vooral aan wennen dat niet iedereen drinkt. Niet dat iedereen hier een zuipschuit is hoor.
Ik doe hier elke dag zoveel, dat ik ook aan veel dingen niet toe kom, zoals lezen, schrijven en aan thuis denken. Ik spreek veel met mensen af, heb veel les en ben ’s avonds vaak in een bar. Het fijne is dat die vaak al tussen 8 en 10 open zijn, waardoor je ook kunt proberen op tijd in bed te liggen. Want elke dag laat maken, dat trek ik niet. Wel valt het me steeds weer tegen dat de reistijd zo lang is, meestal is het een half uur tot uur fietsen om thuis te komen.
Wenen vind ik nog steeds een grote stad, hoewel ik steeds meer straatnamen ken en de weg weet, voelt het nog niet als een thuis. Het is een onpersoonlijke en niet per se gezellige stad. Ik verkies Utrecht sowieso, daar is het gezellig, heeft grachten en alles is in de buurt. Hier zijn overal zoveel auto’s dat je altijd uitlaatgassen ruikt. En als je dan ergens naar binnen gaat, kan je alsnog niet adem halen omdat daar overal gerookt wordt. Elke dag ruik ik naar sigaretten, hoewel ik niet rook. Elke dag mijn haar en kleding wassen heeft geen zin.
De Duitse colleges zijn wat lastig te volgen, de Engelse worden helder gegeven met powerpoints en interactie. De Duitse worden echter saai, monotoon en zonder powerpoints gegeven, waardoor ik er maar weinig van meekrijg. Op de universiteit ken ik mijn weg al, ik weet waar ik colleges heb en waar de computers zijn. Ik maak nog steeds gebruik van het internet van de universiteit, gezien ik het thuis niet heb. Ik heb dan ook elke dag les en daarnaast ben ik niet graag op mijn kamer, dus zo erg vind ik het niet. Het maakt alleen het skypen wel lastig.
Het communiceren met mensen gaat erg goed, ik ken leuke mensen en mijn Duits en Engels beheersing zijn goed. Ik leer nog steeds nieuwe mensen kennen en begin een aantal goede contacten te hebben. Ik heb leuke gesprekken en houd daarnaast ook Nederlands op peil, door met mijn Nederlandse vrienden te schrijven of met een Nederlandse vriendin hier te praten.
Wel zijn de Wenenaren nog steeds bot/nors/gesloten, velen zijn niet zo behulpzaam, je moet vooral niet te veel vragen of dingen niet snappen. Het is belangrijk dat je hun begrijpt en dat je weet hoe alles moet. Ook hebben ze veel beleefdheidsregels, zoals niet fietsen op het fietspad. Waar ik al aan gewend raak, ik fiets eigenlijk altijd op de autobaan of fietspad als deze er is. Op de trambaan heb ik een paar keer gefietst wanneer de andere ontbraken, maar dat probeer ik toch wel te vermijden want echt gemakkelijk is dat niet.
Mijn vrienden uit Nederland zou ik graag meer spreken en vooral zien, helaas zitten veel mensen echter krap bij kas of tijd. Zolang je maar weet dat vrienden en familie altijd welkom zijn om langs te komen!
Gereisd heb ik nog niet, maar binnenkort ga ik waarschijnlijk wel naar Bratislava en wellicht nog andere steden.
Ik begin deels aan Wenen te wennen, deels pas ik me aan en deels accepteer ik maar gewoon. Er blijven dingen die ik minder vind, zoals het ontbreken van een gezellige kern en het constant in andermans rook zitten. Maar in de Zomer zal het beter worden, gezien dan veel mensen buiten zijn, wat gezelligheid creeert en ik dan ook niet meer veel binnen in de rook hoef te zitten. Maar lekker langs de Donau of in een park, met vrienden picknicken.
Zo dat was weer even een update, hij is toch langer geworden dan ik had verwacht. Fijne dag en geniet van de sneeuw.
Reacties
Een reactie posten