Dromen

Vroeger werd ik wel eens huilend wakker. Ik had een nachtmerrie. Een droom die me bang maakte. Ik had een dromenvanger op mijn kamer hangen, als ik een nare droom had, wist ik dat ik hem weer eens moest laten luchten.
Volwassenen hoor je nog maar zelden over nare dromen. Dromen we minder naar? Kunnen we meer hebben? Of zijn we vergeetachtiger? Ik denk alle drie. Ik droom wel eens naar, het is dan vooral de sfeer die ik onthoud. Dat zijn dagen waarop ik minder vrolijk ben.
Ik droom niet over dinosauriërs die mijn ouders opeten of over kinderen wier hoofd opzwelt. Maar over slecht zien. Ik droom regelmatig dat mijn zicht beperkt is. Ik krijg mijn ogen nauwelijks open en zie enkel wazig. Ik zou het niet een nachtmerrie noemen, maar het is wel erg naar. Ik ben dan enorm aan het ploeteren om weer te zien en om te komen waar ik heen moest. Het stomme is, dat mijn dromen altijd in de realiteit zijn. Dat ik tijdens het dromen het gevoel heb dat het echt is. Net als dat je droomt over ruzies met mensen uit je omgeving. Zijn dromen een voorteken? Ik hoop het niet.
Gelukkig zijn er ook dromen waarvan je vrolijk wakker wordt. Waarvan de sfeer de hele dag om je heen blijft als een fijne na-waas. Hoe noem je die? Een nacht-happy?   

Reacties

  1. Nicky6 april 2015 om 23:11

    Dromen zijn iets eigenaardig. En zoals ik deze morgen wakker geworden ben (huilend), zo ben ik nog nooit wakker geworden. Het gevoel dat ik in de droom had, is ook het gevoel dat ik effectief voel.. Eng!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Waarom ik Amerikanen niet begrijp en ik niet in Amerika zou kunnen wonen

Airco Het is lekker weer buiten. Ik trek een jurkje aan; het minst warme kledingstuk. Dan stap ik in de bus, waar de airco op volle toeren draait. De bus is niet de enige, elke ruimte waar ik binnenkom is het koud. Niet gewoon aangenaam maar echt koud. Zelfs Amerikanen vertellen mij dat ze in hoog zomer een vest meenemen, omdat het in veel ruimtes echt koud is.  Ik ben blij dat het hier eindelijk warm is, afgelopen maand was het hier zo koud dat ik handschoenen heb moeten kopen. Ik heb nu geen zin om vervolgens binnen een trui aan te moeten vanwege de airco. Ijskoud Is restaurants krijg je gratis water met onbeperkte refill, wat erg fijn is. Maar als je water bestelt krijg je geen water, maar een glas vol ijsklontjes met een beetje water. Ze lijken hier echt verslaafd aan koud! Ik probeer dus nu steeds te onthouden water zonder ijs te vragen. Verspilling Naast bovengenoemde energieverspilling, heeft Amerika een wegwerpcultuur. In de supermarkt krijg je automatisc
Meer lezen

brieven

Schrijven vind ik altijd al leuk. Vroeger schreef ik wel vaker brieven. Maar nu al lang niet meer. Ik hoorde wel vaker van mensen die het wel nog deden, dat vond ik leuk maar het leek me gedoe. Nu ik bijna naar Wenen ga krijg ik echter wel weer schrijfkriebels. En daarna bij doel ik niet op blog-schrijven maar op persoonlijk en persoonsgericht schrijven. Voortaan neem ik altijd een collegeblok mee en schrijf ik wanneer ik zin heb en aan degene wie ik wil. Omdat ik weet hoe leuk het is om post te ontvangen, om goed contact te onderhouden en in de hoop ook eens wat terug te horen!
Meer lezen

Wachten duurt lang

Het tellen van dagen duurt mij te lang. Een dag meer of minder doet er niet toe. Weken hebben wel zin. Weken afstrepen maken thuis dichterbij. Nog drie weken. Dat is een klein getal. Drie is zo voorbij. Dat het dichterbij komt maakt mij niet geduldiger. Ongeduldiger. Mijn geduld raakt op. Het duurt lang. Machteloos zwaar. Ik droom steeds over die ene dag. Maar hij is maar niet daar.
Meer lezen