Dromen
Vroeger werd ik wel eens huilend wakker. Ik had een
nachtmerrie. Een droom die me bang maakte. Ik had een dromenvanger op mijn
kamer hangen, als ik een nare droom had, wist ik dat ik hem weer eens moest
laten luchten.
Volwassenen hoor je nog maar zelden over nare dromen. Dromen
we minder naar? Kunnen we meer hebben? Of zijn we vergeetachtiger? Ik denk alle
drie. Ik droom wel eens naar, het is dan vooral de sfeer die ik onthoud. Dat
zijn dagen waarop ik minder vrolijk ben.
Ik droom niet over dinosauriërs die mijn ouders opeten of
over kinderen wier hoofd opzwelt. Maar over slecht zien. Ik droom regelmatig dat
mijn zicht beperkt is. Ik krijg mijn ogen nauwelijks open en zie enkel wazig.
Ik zou het niet een nachtmerrie noemen, maar het is wel erg naar. Ik ben dan
enorm aan het ploeteren om weer te zien en om te komen waar ik heen moest. Het
stomme is, dat mijn dromen altijd in de realiteit zijn. Dat ik tijdens het
dromen het gevoel heb dat het echt is. Net als dat je droomt over ruzies met
mensen uit je omgeving. Zijn dromen een voorteken? Ik hoop het niet.
Gelukkig zijn er ook dromen waarvan je vrolijk wakker wordt.
Waarvan de sfeer de hele dag om je heen blijft als een fijne na-waas. Hoe noem
je die? Een nacht-happy?
Dromen zijn iets eigenaardig. En zoals ik deze morgen wakker geworden ben (huilend), zo ben ik nog nooit wakker geworden. Het gevoel dat ik in de droom had, is ook het gevoel dat ik effectief voel.. Eng!
BeantwoordenVerwijderen