Fietsen

Fietsend over de hobbelige weg. Mijn fiets rammelt, ik weet niet precies wat. Ik probeer door groen te fietsen, soms is het vroeg groen, soms laat groen, soms stop ik. Even rust. Ik fiets zo hard ik kan. Niet dat ik haast heb, ik vind het gewoon fijn om hard te fietsen. De drukte aan me voorbij flitsend, de wind langs mijn gezicht. Ik krijg het steeds warmer, maar ik ben nog niet moe. Zo ver is het niet, steeds weer dezelfde route. Maar het verveelt niet, want ik ga snel, ik zoef overal tussendoor. Veel leuker dan een scooter. Nog een paar zonnestralen en dan ben ik binnen. Dan kan ik weer afkoelen.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Waarom ik Amerikanen niet begrijp en ik niet in Amerika zou kunnen wonen

Airco Het is lekker weer buiten. Ik trek een jurkje aan; het minst warme kledingstuk. Dan stap ik in de bus, waar de airco op volle toeren draait. De bus is niet de enige, elke ruimte waar ik binnenkom is het koud. Niet gewoon aangenaam maar echt koud. Zelfs Amerikanen vertellen mij dat ze in hoog zomer een vest meenemen, omdat het in veel ruimtes echt koud is.  Ik ben blij dat het hier eindelijk warm is, afgelopen maand was het hier zo koud dat ik handschoenen heb moeten kopen. Ik heb nu geen zin om vervolgens binnen een trui aan te moeten vanwege de airco. Ijskoud Is restaurants krijg je gratis water met onbeperkte refill, wat erg fijn is. Maar als je water bestelt krijg je geen water, maar een glas vol ijsklontjes met een beetje water. Ze lijken hier echt verslaafd aan koud! Ik probeer dus nu steeds te onthouden water zonder ijs te vragen. Verspilling Naast bovengenoemde energieverspilling, heeft Amerika een wegwerpcultuur. In de supermarkt krijg je automatisc
Meer lezen

brieven

Schrijven vind ik altijd al leuk. Vroeger schreef ik wel vaker brieven. Maar nu al lang niet meer. Ik hoorde wel vaker van mensen die het wel nog deden, dat vond ik leuk maar het leek me gedoe. Nu ik bijna naar Wenen ga krijg ik echter wel weer schrijfkriebels. En daarna bij doel ik niet op blog-schrijven maar op persoonlijk en persoonsgericht schrijven. Voortaan neem ik altijd een collegeblok mee en schrijf ik wanneer ik zin heb en aan degene wie ik wil. Omdat ik weet hoe leuk het is om post te ontvangen, om goed contact te onderhouden en in de hoop ook eens wat terug te horen!
Meer lezen

Wachten duurt lang

Het tellen van dagen duurt mij te lang. Een dag meer of minder doet er niet toe. Weken hebben wel zin. Weken afstrepen maken thuis dichterbij. Nog drie weken. Dat is een klein getal. Drie is zo voorbij. Dat het dichterbij komt maakt mij niet geduldiger. Ongeduldiger. Mijn geduld raakt op. Het duurt lang. Machteloos zwaar. Ik droom steeds over die ene dag. Maar hij is maar niet daar.
Meer lezen