Even niet
Utrecht. Morgen ga ik weer naar
Utrecht. Ik heb hier altijd dubbele gevoelens over. Ik ben erg blij
dat ik een kamer heb, al is hij maar 6 m2 en heb ik geen
bed omdat ik nog geen bed heb gevonden met een lengte van 1.95m.
Daarnaast heb ik altijd zin om mijn vrienden en studiegenoten weer te
zien, maar aan de andere kant geeft het weer allemaal zo’n drukte.
Het reizen, het gesjouw, ook slaap ik er slechter. Het zal vast ook
te maken hebben met gewenning. Dat er zoveel nieuwe invloeden en
dingen zijn, die ik nog eigen moet maken. Ik moet het de tijd geven.
Ik heb wel vaker ergens een grote
tegenzin in. Dan zie ik ergens tegen op of heb ik ergens gewoon geen
zin in. Een onbewust gevoel van dat het moeilijk, zwaar zal zijn of
veel tijd kost. Terwijl dit in werkelijkheid best mee kan vallen. Ik
heb namelijk soms geen zin om een pen te pakken, mijn sloffen te
halen etc. Ik heb het ook wel bij zwaardere opgaven; zoals in een
boek beginnen met lezen, vaak wanneer ik het alleen al open heb
geslagen, blijkt het allemaal mee te vallen. Dan heb ik nog boeken
waarin ik begonnen ben, maar met tegenzin verder lees. Ik snap zelf
niet zo goed waar die tegenzin vandaan komt, blijkbaar staat de
schrijfstijl of het onderwerp mij niet aan, of heb ik iets anders wat
ik op dat moment liever doe waardoor ik mijn aandacht er niet bij kan
houden. Sommige gevoelens ervaar ik bewust, andere onbewust. Maar de
tegenzin blijft mij verbazen omdat, wanneer ik ergens over nadenk,
ik voor alles open sta. Het valt allemaal wel mee. Alles valt te
relativeren, en kan ik toch zeggen dat ik tevreden ben.
[impressie Istanboel]
Reacties
Een reactie posten