Even niet


Utrecht. Morgen ga ik weer naar Utrecht. Ik heb hier altijd dubbele gevoelens over. Ik ben erg blij dat ik een kamer heb, al is hij maar 6 m2 en heb ik geen bed omdat ik nog geen bed heb gevonden met een lengte van 1.95m. Daarnaast heb ik altijd zin om mijn vrienden en studiegenoten weer te zien, maar aan de andere kant geeft het weer allemaal zo’n drukte. Het reizen, het gesjouw, ook slaap ik er slechter. Het zal vast ook te maken hebben met gewenning. Dat er zoveel nieuwe invloeden en dingen zijn, die ik nog eigen moet maken. Ik moet het de tijd geven.
Ik heb wel vaker ergens een grote tegenzin in. Dan zie ik ergens tegen op of heb ik ergens gewoon geen zin in. Een onbewust gevoel van dat het moeilijk, zwaar zal zijn of veel tijd kost. Terwijl dit in werkelijkheid best mee kan vallen. Ik heb namelijk soms geen zin om een pen te pakken, mijn sloffen te halen etc. Ik heb het ook wel bij zwaardere opgaven; zoals in een boek beginnen met lezen, vaak wanneer ik het alleen al open heb geslagen, blijkt het allemaal mee te vallen. Dan heb ik nog boeken waarin ik begonnen ben, maar met tegenzin verder lees. Ik snap zelf niet zo goed waar die tegenzin vandaan komt, blijkbaar staat de schrijfstijl of het onderwerp mij niet aan, of heb ik iets anders wat ik op dat moment liever doe waardoor ik mijn aandacht er niet bij kan houden. Sommige gevoelens ervaar ik bewust, andere onbewust. Maar de tegenzin blijft mij verbazen omdat, wanneer ik ergens over nadenk, ik voor alles open sta. Het valt allemaal wel mee. Alles valt te relativeren, en kan ik toch zeggen dat ik tevreden ben.
[impressie Istanboel]

Reacties

Populaire posts van deze blog

Waarom ik Amerikanen niet begrijp en ik niet in Amerika zou kunnen wonen

Chill