Opa en Oma

De laatste tijd heb ik meer contact met mijn opa en oma. Ik ga nu regelmatig met mijn moeder naar haar ouders toe. Vroeger gingen we ook wel vaker naar ze toe, maar dan ging ik gewoon met mijn zus spelen en had ik verder geen contact met mijn opa en oma. Zij zaten dan met mijn ouders in de woonkamer te praten denk ik. Praten deed ik eigenlijk nauwelijks me hen. Dat is nu dus veranderd. Ik heb meer interesse in ze, en zij in mij. Als kind zit je toch op een andere lijn en ben je meer gericht op spelen. Ik begin mijn opa en oma steeds beter te kennen, de namen opa en oma krijgen in een keer meer invulling en betekenis. Ik vind het nu leuk om naar ze toe te gaan en gewoon een paar uur te kletsen. Ik wil ze leren kennen, hoe ze vroeger waren, hoe het leven vroeger was en wat hen nu bezig houdt.

Het zijn fascinerende mensen. Het is interessant om te zien hoe ze veranderd zijn, wat voor hen normaal en ongewoon is en hoe ze nu met het moderne leven om gaan. Toch, wanneer ik naar vroeger vraag, krijg ik geen duidelijk beeld over die tijd. Zij achtten het als vanzelfsprekend waardoor je geen rijk beschreven verhaal krijgt. Om toch meer over hun verleden te weten te komen, o ver de tijd waarin zij opgroeide, heb ik een boekje bij de bieb geleend. Deze gaat over het eten over die tijd, niet enkel gerechten maar ook hoe alles vormgegeven was, welke plek het kreeg in het dagelijks leven. Denk hierbij aan de groenteboer die langs kwam, de kruidenier op de hoek die ook snoep ik glazenpotten verkocht en waar je voor een dubbeltje snoep haalde. Hierbij moet ik sterk denken aan Pippie Langkous. Dit boekje helpt mij een beeld te krijgen van de jaren vijftig en zestig, waardoor ik handvaten krijg voor gesprek met mij opa en oma.

Beelden komen naar boven, dingen die ik wel wist, maar niet zo expliciet. Zoals dat ‘de Griek, de Japanner en de Mexicaan voor mensen uit die tijd gewoon nog mensen uit een ander land waren’ (in plaats van restaurants). Met het lezen van dit boekje vermaak ik mij dus wel. Het dient zowel voor het beter leren kennen van mijn grootouders als het leren kennen van mijzelf, van ‘de Nederlandse cultuur’.