Ik wil ze allemaal

Keuze

Ik kan nooit kiezen. Ik snap eigenlijk ook niet waarom dit zou moeten. En zie het dan ook als een kwaliteit van mij.

Het betekent namelijk dat je het een beter vindt dan het ander. En als dat al bij fruit is, hoe zit dat dan bij mensen? Zo creëer je stratificatie die leidt tot een gestratificeerde samenleving.

Ik waardeer alles en iedereen evenveel. Dingen beschouw ik evenwaardig. Ik kies dan ook maar zelden. Elke dag heb ik meerdere doelen, niet maar één. Ik eet meerdere boterhammen met verscheidene broodbelegsoorten. [vroeger sneed ik mijn brood dan in vierkantjes en deed ik op elk stukje iets anders]. Ik luister allerhande muziek, eet verschillende soorten fruit en denk over van alles en nog wat na. Lievelingseten, knuffels, kleur, getal etc. heb ik nooit gehad. En als ik moest kiezen koos ik binnen elke groep een paar. Nooit maar één. Bij knuffels vond ik dat bovendien oneerlijk voor de andere knuffels. En terecht. Dat is net zoiets als kiezen tussen je vader of je moeder, of tussen je zus en eventuele andere verwanten. Mensen zeggen dan, dat kun je niet vergelijken, want het zijn maar knuffels. Toch komt het op hetzelfde neer, het komt voort uit hetzelfde principe; namelijk het maken van een keuze.

Mijn keuzes zijn gebaseerd op interesse. Mijn interesse is oneindig. Ik vind alles even interessant, alles wil ik leren. Meestal kies ik dan ook voor iets wat ik nog niet ken. Ik ga het snelst uiteten bij een restaurant waar ik nooit geweest ben en waarvan ik de gerechten nooit gehad heb. Ik zou bijvoorbeeld kiezen voor een Griek of Japanner in plaats van een Italiaan of Chinees. Op vakantie wil ik altijd naar een nieuw land bijvoorbeeld Noorwegen, Zweden of Finland, omdat ik daar nooit geweest ben.

Keuzes zijn bij mij op het nieuwe gericht en afhankelijk van het moment.