Níne zet je aan het denken en spoort je aan om te doen

Eten weggooien: ik hou er niet van. Ik eet altijd de pan leeg en mijn lunch op. Of als het echt te veel is, bewaar ik het. Maar weggooien niet. Het is vaak een kwestie van inschatten en weten hoeveel je eet, voor het kopen en klaarmaken van eten. Helaas heb ik op mijn kamer al meerdere keren gehad dat ik eten weg moest gooien. Dit stel ik altijd zo lang mogelijk uit; maar wanneer er schimmel op zit is het echt te laat. Laatst groente, nu kaas en pesto. Jammer! Bij die dingen kun je de houdbaarheid niet uitstellen; zoals invriezen. Eenmaal aangebroken, heeft het nog maar een paar dagen/weken. En aangezien ik op mijzelf woon en weinig op mijn kamer ben,   is het vergaan voor ik er van heb kunnen genieten. Zonde! Het nadeel is ook dat je nooit weet wánneer het gaat schimmelen. Als ik wist dat het vandaag zou zijn, had ik gezorgd dat het wel op was. Maarja dat wist ik dus niet, en nu is het te laat. Aan smaak, structuur en uiterlijk kun je veel doen,[roosteren, kruiden, sausje, ] ma...

Is het moeilijker om te leren wanneer het mooi weer is? Ik weet het niet. Een moeilijkheid is dat wanneer je vrolijk bent, je meer zin in leuke dingen hebt om te doen, meer leuke ideeën. Maar anderzijds bij slecht weer, voel je je misschien naarder en heb je juist behoefte om leuke dingen te doen. En kun je je daardoor niet goed concentreren. Goed weer kan juist je concentratie verhogen, omdat je dan functioneler met je tijd om wilt gaan, zodat je ook leuke dingen kunt doen. Studeren in de zon is dan ook ideaal. Tenzij je op je pc moet werken, dan is slecht weer beter. Maar in elk geval speelt Facebook dan op als boosdoener. Hoewel je bij mooi weer naar t park of een terrasje wil, heb je bij slecht weer dat je op de bank wilt kruipen, lekker snoepen en films kijken. Warmte kan je concentratie verlagen door dat je afkoeling nodig hebt, maar dat kan ook gunstig zijn voor het leren. Bij kou heb je juist steeds behoefte aan warmte; zoals thee, wat ook afleid. Ik weet niet of e...

Complimentjes Mensen lijken er van ontvreemd. Ze lijken verbaasd wanneer je een complimententje maakt. Verbaasd om het te horen, verbaasd dat ze het verdienen of bescheiden. [sommigen zijn juist wat arrogant]. Maar het echt ervaren van zo’n compliment doen maar enkelen. Het komt ook niet vaak voor dat mensen een complimentje maken. Het gebeurt wel, en dat is erg leuk. Maar het zou leuk zijn als die bepaalde barrière, drempel er niet zou zijn. En wanneer je iets positiefs over iemand denkt, je het ook zegt. Het valt mij namelijk op dat ik vaak leuke dingen aan mensen zie, maar ze niet uitspreek. Waarom? Omdat ik denk dat ze dat misschien raar vinden? Onzin natuurlijk. Maar toch lijkt het soms lastig. Terwijl complimentjes juist leuk zijn. Ze maken je vrolijk en zelfverzekerder. Het is bovendien fijn om ‘feedback’ te krijgen op dingen. Zodat je weet wat anderen ervan vinden. Het kan soms onzeker voelen als je iets opvallends of nieuws aan hebt, met je jaar hebt gedaan etc. en ni...

Wat is het toch lekker weer. Dit is een persoonlijke opvatting. Het is namelijk maar net hoe je het bekijkt. Mensen die niet tegen zon kunnen, fel licht, warmte of bloesem zullen minder genieten. Ik vind het vooral heerlijk om ’s ochtends te fietsen, wanneer het nog een beetje fris is buiten. De atmosfeer, de kriebels en energie van de zomer, zijn dan heerlijk. ’s Avonds is het ook lekker, wanneer de zon ondergaat of juist wanneer het echt donker is, dan is het ook lekker fris. Een heerlijke zomer avond, die echt veel energie geeft. Over het weer hoor je mij niet snel klagen. Wanneer het regent vind ik het prima. Het kan lekker zijn om in de regen te fietsen. Bovendien is het goed voor de plantjes. Ook is het erg lekker om te fietsen wanneer het net geregend heeft. Ook dan is de lucht heerlijk fris. Allemaal zijn de momenten heel anders, allen zijn ze fris en energierijk. En ja, ik hou van fietsen. En nee, ik houd niet van extreem weer. Hagel, wind stoten of onweer. To...

Ken je dat gevoel? Dat iedereen naar je kijkt. Een gevoel van WAUW. Waarbij je bij jezelf denkt ‘zie ik er echt zó leuk uit?’. Mensen die je recht in je ogen aan kijken, complimentjes roepen of je na kijken. Een gevoel van, ik bén leuk. Ik kan de wereld aan. Dit is een mooie dag!

Ken je dat gevoel? Dat iedereen je raar vindt. Je aankijkt. Over je praat. Wat er toe leid, dat je aan jezelf gaat twijfelen. En denken dat je vreemd bent. Wat je misschien ook wel bent [vind je zelf]. Je voelt je naar. Ken je dat gevoel? Dat iedereen je misschien raar vind. Maar dat het je geen barst kan schelen. Je jezelf raar vind, je weet dat je raar bent en dat accepteert. Dat je ervaart dat het leuk is om raar te zijn. Te doen wat je wilt, zonder er mee bezig te zijn over wat anderen zullen denken. Of er misschien wel over na denken, maar het toch lekker doen. Aangezien iedereen uniek is. Iedereen anders denkt. Er iedereen wel íets heeft. Iedereen heeft wel iets waarvan hij af wijkt, waarvan mensen opkijken. Iemand die smakt, vreemd loopt, nagel bijt of lacht met een knor. Of het hebben van een zogenaamd ‘schoonheidsfoutje’, alleen het woord al. Wat zegt dat omdat er iets is wat ‘afwijkt’, gewoon hoe iemand er uitziet, een fout is. Het kan allemaal. Aangezien nie...

Daarnaast ben ik ook benieuwd naar mijn kosten als student. Mijn uitgaven aan voedsel in het studentenleven. Dit is aanzienlijk minder gezond. Omgeving, anderen om je heen, hebben een grote invloed op mijn voedingspatroon. Om me heen wordt zo veel gesnoept, dat ik er als vanzelf in meega, ondanks dat ik het niet goed kan verdragen. Wat onder andere inhoudt dat ik dan buikpijn krijg en hierdoor slecht slaap. Dus. tja. Ik ben ook wel benieuwd hoeveel studenten uitgeven aan hun boodschappen [en uitgaan], hoeveel gemiddeld en veel is. En daarbij ook het onderscheidt in gezonde en ongezonde patronen.[Waarbij het natuurlijk problematisch is, want wat is gezond en wat ongezond?]

Naar aanleiding van Pavlof, over of vegetariërs gezonder zijn dan vleeseters, vroeg ik me uiteindelijk [via van over het een na denken over op het andere] af of vegetariërs, naast dat ze waarschijnlijk gezonder leven, ook goedkoper leven. Of te wijl; of ze meer of minder geld per week uitgeven aan hun boodschappen. Omdat wij thuis géén snoep, fastfood, kant-en-klaar maaltijden, snacks, koek, [weinig] vlees, frisdrank, alcohol kopen, zou je denken dat mij beter op onze uitgaven letten. Maar, bedacht ik mij, het eten dat wij kopen is niet per se goedkoop. Wanneer je kijkt naar de hoeveelheden fruit, groente, bruin brood, noten, oude kaas, Franse kaas, Becel, luxe ['Merk'] ontbijtgranen [we hebben ieder onze eigen: Fruit 'n fibre, muesli, havermout en Brinta], jonge kaas, kruiden & spijzen, peulvruchten, gedroogde vruchten, luxe sausen, thee, bio-koffie etc. Poeh, dat is een hele berg. Maar betekend dat dat dat qua kosten opweegt, en dus uiteindelijk ongeveer evenveel kos...

Wat ik mij trouwens bedacht is dat ik maar heeel zelden iemands achternaam gebruik. Ze zijn zo onpersoonlijk. Ik gebruik om iemand te onderscheiden of te beschrijven altijd: uiterlijke kenmerken, leeftijd, geboorte plaats en studie. Die dingen maken veel meer een persoon, dan wat blijkt uit iemands achternaam. Achternamen vind ik maar onzinnig. Dan zeg je misschien; ja maar je ziet wel of iemand familie van elkaar is. Nou, dat klopt dus maar voor een klein deel. Hoeveel familie heb je [in ieder geval ikzelf] met de zelfde achternaam? Ten eerste heeft mijn moeder haar eigen achternaam; ik heb de achternaam van mijn vader. Dat vind ik al raar, alsof mijn moeder geen familie zou zijn. Naast mijn vader en zus, hebben alleen 1 oom en 1 tante dezelfde achternaam. De rest van mijn HELE familie niet. Van mijn moederskant heeft wel iedereen de naam, die mijn moeder ook heeft. Maar ik dus niet. Dus van wie ik familie ben, is niet af te leiden uit mijn achternaam.

Achternam e an De laatste tijd valt mij op dat achternamen meestal op –man eindigen. Werkman, Timmerman, Akkerman, Veldman, Hofman. En als het niet op man eindigt is de achternaam wel een ander mannelijk-beroep. Boer, Jager, Koning, Keizer, Graaf. Of een mannelijke voornaam met -zoon eraan geplakt [of een verbastering]; Pieterszoon, Klaassen. En als achternamen niet duidelijk mannelijk zijn, dan zijn het plaatsnamen. Flauw. A chternamen zijn dus óf mannelijk óf onzijdig. De opkomst van het feminisme heeft zich dus blijkbaar enkel laten zien in het behoud van de meisjesnaam van een vrouw, en niet in de vervrouwelijking van achternamen. De vrouw heeft dus in achternamen een duidelijk onder geschikte rol. Want hoewel achternamen gebruikt werden om aan te duiden wie je was, om naast de voornaam onderscheidt te maken [Henk, de Boer]. Hoe kun je dan diens vrouw ook de Boer noemen? Zij is toch de Boerin of anders huisvrouw? Terwijl wel Huisman als achternaam gebruikt wordt. De vrouw wo...

Je bent wat je eet. Het eten dat we eten, de bereiding ervan, de gerechten en de manier van op eten en in welke context zegt ontzettend veel over een persoon of groep. En verteld veel over diens cultuur. Zowel over de keuzes die er gemaakt worden, als de historische achtergrond. Gender en machtsrelaties worden zichtbaar en andere sociale structuren.   ‘Eten om in leven te blijven, of het leven om te eten’. Eten is meer dan enkel eten. Ieder geeft er een andere betekenis aan, en is een cruciale factor in het vormen van een identiteit. Zoals Wilders duidelijk maakte door te zeggen ‘geen Halal vlees in Limburg’. Ook spreekwoorden zijn veel zeggen als ‘wat de boer niet kent, eet hij niet’. Terwijl ik dit schrijf eet ik een boterham met pesto. Wat zegt dat over mij? Dat ik mij niet Nederlands voel? Dat ik mij als Europeaan wil profileren of een poging doe Italiaans te lijken of een internationaal karakter creëer? Welke rol speelt voeding bij het vormen van identiteit? Het eten van...

Ik ben op weg naar jou… Ken je dat heerlijke gevoel? In de trein, opweg naar iemand. Door de weilanden, langs de molens, langs de koeien en schapen. Door de vredige wereld. De bossen, vlakten,   blauwe lucht, witte wolkjes. Het kriebelt helemaal in je lichaam. Een soort verheuging. Het hoeft niet eens per sé naar een bepaald persoon te zijn, een liefde of een vriendin. Een familielid, een feest.. elke bestemming kan een verheuging mee brengen. Ook een onbekende bestemming. Op reis. Een nieuw avontuur. Naar een andere omgeving en mensen. Op naar gezelligheid. Voel je het al kriebelen?

Het studenten leven wordt steeds beter. Mensen vertelde mij altijd, dat in het eerste [deel van ] jaar van het student zijn, wat zwaar is. Een periode waar je doorheen moet. De vele nieuwe dingen waar je aan moet wennen. Het op jezelf wonen, voor jezelf zorgen, af en toe echt alleen zijn, studeren, werken, feesten, etc. Nou was ik al zelfstandig, ga altijd al mijn eigen gang, deed al boodschappen en kookte wel vaker, schoonmaken deed ik ook wel. Nu dit eerste jaar er bijna opzit, kan ik hierop terug kijken. En concluderen dat de mensen gelijk hebben gehad. Hoewel ik dus al veel gewend was, was het allemaal toch anders. Het alleen zijn en weten dat er niemand in de buurt is. Het verplicht schoonmaken, koken, boodschappen doen. Het heen en weer sjouwen van spullen op de fiets, in trein en bus. De vele Engelstalige literatuur. Alles wat erbij komt kijken. Nu heb ik het gevoel mijn plekje gevonden te hebben. Ik heb een mooie kamer, op een mooie locatie. Leuke vrienden en leuke fee...

Het valt mij op, dat steeds als ik uiteten ga, het mij tegen valt. Voornamelijk bij dure restaurants. Juist waar je het niet verwacht. Weinig kruiden, kleine porties, weinig smaak. Bah. Terwijl wanneer ik heel eenvoudig kook, het mij veel beter smaakt. Van de barbecue of de gehaktbal van de frietboer, kan ik echt genieten. Ik hou echt van speciaal eten, nieuwe dingen proberen, echt culinaire hoogstandjes. Ik hou erg van koken, ben hier creatief in, het kan mij niet gek genoeg. Maar wat ik kook, smaakt me echt goed. Ook wanneer anderen voor mij koken, kan ik smullen. Maar blijkbaar doen ze iets fout wanneer ze koks aannemen in restaurants. De goedkope Turkse pizza smaakt mij velen malen beter dan het uitgebreide diner bij de Mexicaan. Klopt ik krijg last van mijn buik wanneer ik vreemde dingen eet [erg vet, wit deeg, bepaalde combi met ei, melk, room], waardoor ik onder andere fastfood en ‘goedkope’ restaurants moet proberen te meiden. Maar bij dure restaurants heb ...

Wauw. Dat was een heerlijk weekend. Soms heb je dat echt even nodig. Even er tussen uit. Geen tv. Geen pc. Geen school. Geen boeken. Niet koken. Geen was. Geen klok. Niks. Enkel leuke mensen, muziek, kampvuur, lekker eten, dansen, kletsen, zitten, niksen. Ontspannen. Tijd doet er niet toe. Je doet wat je wil. Alles kan, alles mag. Niks is erg. Wat ook super chill was. Is dat je lekker je eigen gang gaat, gewoon lekker jezelf bent. En niemand je raar aankijkt. Niemand domme vragen stelt. Het was echt heerlijk! Wel was het naast de ontspanning, ook wel erg vermoeiend. Het slaaptekort voel ik nog steeds. Toen ik zondag thuis kwam, ben ik op bed gegaan. En heb ik van 18uur tot 9u geslapen. [15uur!] Maar dat ik moe ben, is misschien ook te wijten aan dat ik Ma en Di laat ben gaan slapen en Di ook nog vroeg op moest. Maar goed. Het was een mooi weekend.

Pech dag. Ik had vandaag allemaal leuke ideeën voor columns. Helaas heb ik nu bedacht maar eerst een stukje over vandaag te schrijven. Morgen zal ik met jullie mijn leuke weekend delen. Vandaag. Nou ja, gister avond al. Ik was erg moe [vanwege het super weekend] maar toch had ik besloten naar een ‘interessante’ lezing te gaan met een thema avond erna. Heel leuk allemaal, maar het was oer saai. Zonder enige pauze waarin in weg kon sluipen. Dus, zat ik daar voor 8 tot half 11. Gelukkig was een vriendin meegegaan, waardoor ik niet mezelf hoefde te vervelen in al die leegte daar. Aan het einde namen we baklava. De eerste hap was lekker, de rest smaakte niet meer en viel vervolgens ook nog eens slecht. [de vervelingsfoto] Eenmaal weer op mijn kamer. Dook ik mijn bed in, helaas geen goede nachtrust. Ik sliep slecht en was bovendien om 7uur alweer wakker. Om 8u moest ik eruit om naar college te gaan. De colleges waren niet denderend. Buiten was t koud. Gelukkig fietste ik nie...

Experiment 2 Groenten burger. Ik wilde het een keer zelf maken, zonder recept. Gewoon naar eigen wens en smaak. Met behulp van eigen inbeelding en creativiteit. Snij broccoli, ui, courgette, prei zo fijn mogelijk. Die ze in een kom en blender dit tot een prutje. Verhit vervolgens olie in een pan en doe het prutje, dat je vormt tot een burger, in de pan. Probeer hem zo plat mogelijk te houden, zodat alle groente goed gaar wordt. Maar doe je best het een geheel te laten blijven, lukt het niet? Geen zorgen, het maakt niet uit voor de smaak. Wanneer je denkt dat de groenteburger gaar is, kun je hem opdienen, desgewenst met rijst of aardappels. Het was een experiment, die mij goed heeft gesmaakt. Voor dit recept geldt, net als voor al mijn andere recepten, dat je het op gevoel moet maken en er je eigen draai aan moet geven. Wees in ieder geval niet bang om te experimenteren. Soms mislukt het misschien, maar naar mate je vaker kookt, op je eigen manier, zal je er gevoel voor krijgen en ...

Whooee, ik heb mij toch lekker gekookt gister avond! Bij deze deel ik het met jullie. Menig keren verbaasde mensen zich over het feit dat ik nooit [hoogstens enkele uitzonderingen] curries heb gegeten. Niet dat ik er veel aan kan doen, aangezien mijn ouders het nooit klaarmaakten. Dit heeft ertoe geleidt dat ik heb besloten het maar eens zelf te bereiden. Niet door middel van saaie, uitgekauwde recepten. Maar gewoon door zelf in te beelden hoe het zou moeten en lekker zou kunnen zijn. En het is gelukt! Snij ui, prei, courgette en wortel zo groot je zelf fijn vind. Fruit eerst de ui, voeg daarna de andere groenten erbij. Strooi een ruime hoeveelheid Kerrie, Hot Curry, Cayenne en Paprika poeder erover heen. En stukjes van een Kokosnoot-blok. Giet er [niet te veel] kokend water overheen. Alles moet op gevoel. Kook ondertussen rijst apart, en/of aardappelen. Wanneer dit klaar is, voeg je dit bij de groente. Laat het even lekker sudderen, ét voila.

En na tien dagen gezelligheid, leuke contacten, vrienden, feestjes. Oranje, volle pleinen, harde muziek, dansen, struinen. Allerhande tweedehands rotzooi en nieuw uitziende spullen, het eerst voor verbazingwekkende hoge prijzen en het laatste voor verbluffend weinig. Mensen die hele verzamelingen verkopen; blikken, badeenden, cd’s, video’s en servies. Veel afval op straat, bekertjes, glas, papiertjes en afgedankte spullen. Overal fietsen, menig lek door het rondzwervende glas.   Muziek klinkt overal, van harde beats tot live rock. Afrikaanse trommels en Panfluitende Indianen. Gelach, geschreeuw, gezang, gestoei, ambulances. Diverse mensen, overal vandaan, allemaal hier met een andere reden. Sommigen voor de drank, gezelligheid, of muziek anderen voor koopjes of juist voor het verdienen van geld. Men doet er alles aan om deze dag zo goed mogelijk mee te maken. De een huurt een boot, de ander zit op z’n kleedje. Mensen halen alles uit huis om de aandacht te trekken. Door kostuums, ...

Na tien dagen Schotland - met haar mooie meren, hoge bergen, mysterieuze gebouwen die je een waar Harry Potter gevoel geven. Haast kastelen met hun torens. Grote parken, met strak gemaaid gras waar bordjes bij staan ‘Stay out of the grass’. De eekhoorntjes die niet bang zijn om toegeworpen nootjes op te peuzelen. De linksrijdende auto’s, met hun stuur aan de verkeerde kant, waardoor ik menig keer bijna door overreden ben, omdat ze van een onverwachte richting kwamen.  Misselijk makende bussen, die bij een haarspeldbocht de bordjes ‘reduce your speed’ een andere betekenis lijken te geven, en juist extra gas geven. De langharige schotse hooglanders, de schapen en hun lammetjes. De zon, ondanks alle geruchten dat het er altijd regent. Diverse hostels, met bij behorende ‘hygiëne’.  Dure ‘ponden’, waar in de munten geen duidelijke/logische opbouw in waarde lijkt te zitten. En tevens elke munt vele variaties kent. Uit diverse jaren, uitvoeringen, achterkanten, daarnaast kennen ze ...

Opvallend is dat wanneer ik in een drukke periode zit, gekenmerkt door veel verplichtingen zoals literatuur lezen, essays schrijven, onderzoek doen, dingen regelen etc, ik niet toe kom aan schrijven. Wel schrijven, maar niet het ‘leuke’ schrijven, zoals deze blogs. Het is dan niet zo dat ik niet voldoende ontspanning heb, of beter gezegd ‘studie ontwijkend gedrag’ vertoon, aangezien deze momenten niet per se als ontspanningen voelen. Zoals lusteloos voor de tv hangen, niksen, afdwalen, lusteloosheid in het algemeen. Het zou dan goed zijn als ik wel zou schrijven, voor positieve energie, optimisme, luchten van het hart, het ruimte geven aan het hoofd, afleiding, rust, wat allemaal tevens zorgt voor betere studie resultaten. Maar het punt is dat ik het dan simpel weg niet doe. Waarom? Waarom als ik het toch allemaal zo goed weet. Ik denk omdat mijn hoofd dan zegt ‘hou je alleen bezig met je studie’ ‘focus’. Waardoor ik mezelf geen ruimte geef voor andere dingen. Ik denk er niet over na,...

Zoals ik eerder schreef in mijn stukje ‘Ritme’, kent mijn leven bepaalde ritmen. Opvallend genoeg verval ik in bepaalde perioden steeds weer in kenmerkende ritmen. Ik ben namelijk weer op vakantie geweest, dit keer Schotland. Gedurende deze reis, en sinds de terugkomst, heb ik geen yoga meer gedaan, geen leuke boeken gelezen, films gekeken, en nog het meest belangrijk: geen stukjes meer geschreven. Jammer! Het lijkt dat wanneer ik uit een ritme stap, of er uit gehaald wordt. Dat laatste klopt eigenlijk niet omdat ik het zelf doe, ik heb er natuurlijk zelf invloed op. Maar wanneer ik dus in een onderbreking van mijn dagelijks leven, dat ik dan al mijn ritmen verlies. En vervolgens moeite heb deze weer op te pakken. Het duurt dan even voor ik weer inzicht heb, dat ik als het ware weer even het licht zie. Alsof ik eerst even tijd nodig heb ‘om weer thuis te komen’ voor ik weer door heb wat mijn leven voor de onderbreking kenmerkte, en waar ik behoefte aan heb. Want ik had dat ritme niet ...

Na een uitgelopen vakantie, zit ik weer achter mijn toetsenboord. En zal ik jullie weer regelmatig voorzien van een column, recept, review, gedicht, creatieve stimulatie of iets anders. Hopelijk hebben jullie je in de tussentijd goed kunnen vermaken, door mijn voorgaande stukjes nog een na te lezen, of stukjes gelezen waar je nog niet aan toe was gekomen. Gedurende deze pauze heb ik niet lopen niksen. Ik heb veel inspiratie opgedaan, die ik nu één voor één door middel van typen weer zal laten leven. Ervaringen, opmerkelijkheden en gedachtegangen. Ik zal ze met jullie delen.