Complimentje

Complimentjes

Mensen lijken er van ontvreemd. Ze lijken verbaasd wanneer je een complimententje maakt. Verbaasd om het te horen, verbaasd dat ze het verdienen of bescheiden. [sommigen zijn juist wat arrogant]. Maar het echt ervaren van zo’n compliment doen maar enkelen.

Het komt ook niet vaak voor dat mensen een complimentje maken. Het gebeurt wel, en dat is erg leuk. Maar het zou leuk zijn als die bepaalde barrière, drempel er niet zou zijn. En wanneer je iets positiefs over iemand denkt, je het ook zegt.

Het valt mij namelijk op dat ik vaak leuke dingen aan mensen zie, maar ze niet uitspreek. Waarom? Omdat ik denk dat ze dat misschien raar vinden? Onzin natuurlijk. Maar toch lijkt het soms lastig.

Terwijl complimentjes juist leuk zijn. Ze maken je vrolijk en zelfverzekerder. Het is bovendien fijn om ‘feedback’ te krijgen op dingen. Zodat je weet wat anderen ervan vinden. Het kan soms onzeker voelen als je iets opvallends of nieuws aan hebt, met je jaar hebt gedaan etc. en niemand er iets van zegt. Het kan ook fijn zijn om feedback te krijgen die meer als een tip dient. Dus zo van, ‘het zou leuker zijn als…’. Dat helpt tenminste en kun je daar rekening mee houden.

Een complimentje zegt heel veel. Het zou leuk zijn als je ook vreemden of mensen waar je niet echt contact mee hebt, ook een complimentje zou kunnen geven. Het kan natuurlijk wel, maar ik doe het niet zo vaak. Complimentjes gewoon geven wanneer ze in je op komen, dat zou leuk zijn.