Thuis2
Ondanks de ontwenning van de vele verandering, was het ook een dag waarop ik Opa en Oma weer heb opgezocht, stukjes op de computer thuis heb gezeten [en op deze manier weer aan de thuis-sfeer gewend raakte], ik mijn lieve zus en haar vriend weer zag, mama weer lekker uitgebreid kookte, we met z'n alle sinterklaas avond vierde en ik weer vertrouwd de cd's van mijn vader luisterde. De volgende ochtend werd ik wakker van de wekker; meteen realiseerde ik mij dat een ding in ieder geval niet veranderd was; thuis slaap ik als een blok [en dat zónder oordopjes].
Het huis was al leeg; iedereen moest al vroeg weg naar afspraken/werk/studie. Ik stapte onder de douche, waarvan ik dacht dat die niet veranderd was. Maar toch vond ik de douche niet fijn, de straal was wel heel zacht. Ik vond de lamp overigens erg fel, en kwam er achter dat een spotje vervangen was. De badkamer was erg koud, toen ik uit het raam keek vond ik de verklaring; het had gesneeuwd! Snel wilde ik mij aankleden, en verbaasde mij over hoeveel kleren er thuis nog in mijn kast lagen. Ik vond een nog nieuwe broek, een fijne trui en zelfs ongedragen Ernie sokken! [die erg lekker blijken te zitten].
Het ontbijt was vertrouwd, aan de grote tafel at ik het brood dat we altijd thuis hebben terwijl de kinderen langs lopen om naar school te gaan. Ik smeerde brood, pakte fruit, [altijd fijn dat ouders zoveel in huis hebben] en pakte mijn spullen in [sinterklaas cadeaus en nog meer kleding vondsten]. Ik trok mijn jas aan, en trof daar nog een warme sjaal en warme handschoenen, die goed van pas zouden komen. Ik trok de deur achter mij dicht en ging op weg naar het station. Te voet, want de bussen rijden daar niet zo geplant. Maar het was fijn, door de sneeuw terwijl de zon opkwam. Zo verliet ik vredig de woonplaats van mijn ouders, door een wit landschap met een grote gele zon.
Voldaan zit in vervolgens in de trein, terwijl de zon schijnt en de winterlandschappen langs mij flitsen. Het was een kort maar krachtig bezoek. Ondanks de vele veranderingen, voelde het toch ook wel vertrouwd.
Het huis was al leeg; iedereen moest al vroeg weg naar afspraken/werk/studie. Ik stapte onder de douche, waarvan ik dacht dat die niet veranderd was. Maar toch vond ik de douche niet fijn, de straal was wel heel zacht. Ik vond de lamp overigens erg fel, en kwam er achter dat een spotje vervangen was. De badkamer was erg koud, toen ik uit het raam keek vond ik de verklaring; het had gesneeuwd! Snel wilde ik mij aankleden, en verbaasde mij over hoeveel kleren er thuis nog in mijn kast lagen. Ik vond een nog nieuwe broek, een fijne trui en zelfs ongedragen Ernie sokken! [die erg lekker blijken te zitten].
Het ontbijt was vertrouwd, aan de grote tafel at ik het brood dat we altijd thuis hebben terwijl de kinderen langs lopen om naar school te gaan. Ik smeerde brood, pakte fruit, [altijd fijn dat ouders zoveel in huis hebben] en pakte mijn spullen in [sinterklaas cadeaus en nog meer kleding vondsten]. Ik trok mijn jas aan, en trof daar nog een warme sjaal en warme handschoenen, die goed van pas zouden komen. Ik trok de deur achter mij dicht en ging op weg naar het station. Te voet, want de bussen rijden daar niet zo geplant. Maar het was fijn, door de sneeuw terwijl de zon opkwam. Zo verliet ik vredig de woonplaats van mijn ouders, door een wit landschap met een grote gele zon.
Voldaan zit in vervolgens in de trein, terwijl de zon schijnt en de winterlandschappen langs mij flitsen. Het was een kort maar krachtig bezoek. Ondanks de vele veranderingen, voelde het toch ook wel vertrouwd.
Reacties
Een reactie posten