Goed Heilig Man

Vroeger was het altijd een groot feest, hét hoogtepunt van het jaar. Ik keek de intocht, zette mijn schoen, keek het Sinterklaas journaal en kwam Zwarte Piet vaak tegen. De periode dat de Sint in het land was, was een tijd van genieten, gezelligheid en knutselen. Helaas word je ouder en zijn de dingen waar je je vroeger zo op kon verheugen, niet meer zo bijzonder. Hoe graag ik het ook wil, het is niet meer. Wel vind ik het nu als student, toch heel gezellig. Het is wat je er zelf van maakt. Ik was dan wel niet bij de intocht, heb nog geen liedje gezongen en zie Zwarte Piet niet overal. Toch ervaar ik dat Sinterklaas in het land is. Hoe? Meer dan andere jaren eet ik van het snoepgoed, oké dat is niet heel erg Sinterklaas-sfeer gevend, maar het is wel lekker. Sinds één week voor 5 december begin ik eigenlijk pas een beetje wat van de Sinterklaas-spanning te merken. Ik voel dat 5 december steeds dichterbij komt. Bij het schrijven van gedichten, kopen van cadeaus en ja, ik heb Zwarte Piet nu al drie keer gezien! Hoewel ik mijn schoen niet heb gezet en geen liedjes heb gezongen, komt dat op 4 en 5 december wél. Wanneer het zogezegd pakjesavond is, staat de muziek aan. En de spanning en vreugde van vroeger komen weer terug. Hoewel niet helemaal hetzelfde, is er wel een vergelijkbaar iets te voelen. Wat zal ieder krijgen? En ook de trots op eigen creaties. Bij de faculteitsvereniging komen Zwarte Piet en Sinterklaas en is die hele nostalgie weer te beleven. Vroeger genoot ik erg van de Sinterklaas tijd, nu (hoewel maar gedurende één week) geniet ik nog steeds. Er zijn vele dingen die mij aan die leuke dag doen denken en herinneren. Wanneer het ’s avonds donker is en er overal lampjes branden, en zelfs bij de geur van mandarijntjes, dan verlang ik naar pakjes avond. Naar de gezelligheid en het samenzijn. En dát heb ik nu nog steeds. Sinterklaas kun je altijd vieren, groot of klein, het gaat om het samen zijn.