Jeugdsentiment

Vanochtend toen ik wakker werd, was het erg koud op mijn kamer. Zonder hier verder over na te denken, eet ik mijn ontbijt, kleed ik mij aan en stap de deur uit. Ik weet niet wat ik zie. HET SNEEUWT! Dat had ik echt totaal niet verwacht! Het eerste wat ik denk is; ‘zal ik met de bus gaan?’ Maar dat is alleen maar onhandig en bovendien, ik laat mij niet weerhouden door een beetje sneeuw! Langzaam zie ik de straten wit worden, inclusief mijzelf. Mijn benen worden koud, gelukkig heb ik een warme muts op die mijn voorhoofd en oren beschermt. Ik denk na over of het vroeg is voor sneeuw, maar eigenlijk heb ik geen idee. Het heeft wel eens gesneeuwd in November en het is ook wel eens zo geweest dat pas eind december het sneeuwen begon. Weer is raar en onvoorspelbaar, dus over normaal kun je denk ik niet echt spreken. Vroeger hadden we op school altijd kleurplaten waarbij Sinterklaas over het dak liep terwijl het sneeuwde, dit vond ik altijd raar. Want dat was nog nooit voorgekomen. Ik denk er nu aan terug, het kan dus wel. Niet alleen de Kerstman komt in de sneeuw. Hoewel mijn eerste reactie was, hè bah. Wat onhandig. Ik wil niet fietsen, zal ik wel van huis gaan en ik wil niet nat worden. Wekt het toch veel vreugde op, nostalgie. De gezelligheid van het kerstfeest, maar eerst nog Sinterklaas vieren natuurlijk.  Het eindeloze spelen in de sneeuw, de iglo’s, sneeuwpoppen en het schaatsen. Ik krijg enorm veel zin om de hele dag buiten te zijn. Wie zegt dat studenten niet in de sneeuw mogen spelen? Eenmaal bij de universiteit aangekomen ben ik zelf haast een sneeuwpop. Ik klop het sneeuw van mij af en loop naar binnen. Nu zit ik naast het raam en kijk naar buiten. Mijn concentratie is slecht, mijn gedachten blijven bij de sneeuw. Ik kijk naar hoe de vlokken naar beneden dwarrelen, hoe het de wereld  bedekt onder een witte deken. Het is erg rustig buiten, af en toe banjert er iemand door de sneeuw. Terwijl het nog maar een heel dun laagje is, doen mensen alsof het een sneeuwstorm is. Ik zit lekker warm binnen, en kijk naar de vele sporen in de sneeuw. Vanmiddag ga ik denk ik buitenspelen en vanavond zet ik mijn schoen.