Weg is weg [?]

Hoe vaak heb je dat wel niet gehad? Een pen die voor je blijkt te liggen, een [zonne]bril die je op je hoofd hebt of een vork die in je hand zit. Of dingen waar je uren naar zoekt, en of op een plek zijn waar je al 10x hebt gekeken of op de plek ‘waar je natuurlijk net niet hebt gezocht’. Zo ben ik menig dingen kwijt geraakt, maar meestal wel terug gevonden. Je kunt blijkbaar niet altijd onthouden waar je iets laat.

Ik heb overal gezocht, maar waar moet ik zoeken? Op welke plek heb ik niet gezocht waar hij kan zijn? Op zó veel plekken. Want wat nou als ik het ben verloren op straat, in de trein of in de winkel? Ik kan moeilijk elke winkel af lopen, de gemeente bellen en de NS om te vragen of ze hetgeen gevonden hebben. Vooral wanneer het iets is waaraan anderen niet kunnen zien dat het van jou is of ze het zelf ook wel graag zouden hebben.
Ik ben mijn bankpas kwijt. Ik ben in mijn hoofd alle mogelijke plekken afgegaan, heb mijn kamer door gezocht, alle mogelijke zakken en mijn tas. Ik heb bij de balies gevraagd op de uni. Ik heb rond gevraagd en terug gedacht wanneer ik hem voor het laatst gebruikt heb. Maar dat is al een week geleden, dus veel tussen tijd waarin hij uit mijn zak kan zijn gevallen.

Wat doe je dan? Blijf je zoeken? Blijf je hopen dat hij gevonden wordt? De vinder kan mij niet via internet vinden, want mijn voornaam staat er niet op. Het pasje kan ik niet bellen, hij kan dus werkelijk overal zijn!
Dus na een paar dagen tevergeefs zoeken, heb ik hem maar geblokkeerd.

Nu zit ik een aantal dagen zonder pas. Balen. Het geld is geen probleem, dat kan ik wel lenen. Maar het idee is vooral naar. Ik kan er niet tegen dat iets opeens weg is. Dat kan toch niet?