Koken en eten 1; inleiding & Casa di mama

[6 januari 2012]
Koken en lekker eten zijn altijd interesses van mij geweest. Ik ben dol op proeven of iets goed is, welke kruiden gebruikt zijn en wat ik eraan toe zou voegen. Bovenal ben ik geïnteresseerd in de kookkunst van anderen. In wat zij graag eten, hun verhalen en familierecepten. De betekenis die eten in hun leven speelt, hoe zij eten een plaats geven in hun leven en hoe zij dit vormgeven. Hoe zij vieringen en feesten vormgeven en wat zij onder gastvrijheid verstaan. Oftewel alles over eten.

Ik wil hier graag meer over leren, dit is een oneindige bron van kennis. Aangezien ieder mens andere opvattingen heeft, een andere geschiedenis en verhalen kent rondom voedsel.

Om hier meer over na te denken en mee bezig te zijn, begin ik met het schrijven van columns/recensies over eten, de kookkunst van anderen. Hierbij neem ik deel aan de maaltijd en schrijf ik hier een stukje over. Of geef ik jullie recepten en kooktips.

Allereerst zal ik thuis beginnen;

Casa di mama

Niet dat mijn vader niet kan koken, ik wil dan ook niet in het stereotypebeeld vallen van ‘vader werkt, moeder kookt’, maar ik vind het eten dat mijn vader niet altijd even lekker, hij doet het dan ook niet erg vaak. Sorry papa.

Over het eten thuis kan ik veel schrijven, ik eet er dan ook bijna elke dag, minstens drie keer per week (toen ik dit schreef woonde ik nog semi-thuis). Over elke dag kan ik pagina’s schrijven. Ik zal mij beperken tot één.

Mijn smaak is in de loop der jaren enorm veranderd. Van een gulzige vlees eter tot een bijna vegetariër. Vroeger aten we vaker pasta tegenwoordig bijna elke dag rijst. Vroeger was het hap weg, tegenwoordig zitten we zo een uur aan tafel. Vroeger mocht niks door elkaar klaargemaakt zijn en geen kruiden mocht mijn tong ontdekken. Vandaag de dag moet het juist lekker gekruid en pittig zijn en houd ik van wokschotels en vooral ovenschotels. Van groenten heb ik altijd gehouden. Maar altijd moest het eten voldoen aan mijn eisen, wat mijn moeder wel vaker veel moeite heeft gekost en kwam ze vaker gaspitten tekort. Toch kan ze goed koken, ik houd er gewoon niet van als ze sausen uit potjes gebruikt, en geef mij ongelijk?  Ik ben altijd kritisch geweest wat smaakt betreft, te lang gekookt of juist te kort, te veel van dit, te weinig van dat. Dat klinkt misschien als een luie en verwende donder, toch is dit niet het geval. Dit heeft mij namelijk gedreven tot zelf de handen uit de mouwen te steken en heeft een liefde voor koken gecreëerd. Vroeger deed ik het vaker dan nu, maar ik houd er van om de hele dag na te denken over wat ik zal koken. Zelf combinaties en recepten te bedenken, te experimenteren en dan aan tafel met de gasten, meestal met mijn ouders, te bekritiseren. Het uitdagende aan koken vind ik dat je alles uit de hand doet, en ziet of het lukt. Het niet weten wat het resultaat wordt, vind ik juist leuk. Ik kook dan ook niet met kookwekkers of de klok, ook recepten gebruik ik niet, ik doe alles op gevoel. 

Mijn moeder maakt nu groentesoep op basis van bouillon en linzen. Het ruikt al lekker vanuit de keuken. Dat zal straks wel weer smullen worden.